Üzülerek itiraf ediyorum!

Yalnızız...

Toplumu incelediğimizde, gün geçtikçe büyüyen ve insanın alanını daraltan; ruhumuzu, bedenimizi kafesleyen, kendi zindanlarımızı inşa ediyoruz.

Yalnızlığın toplum üzerine çöken hızlı ve etkili bir gücü var. Düşünmüyoruz, fark etmiyoruz. İnsan şuurunun açık olması gereken bu çağda maalesef, sosyal ilişkilerimiz gittikçe zayıflıyor.

Kronikleşen bu duygunun, sosyal ve psikolojik bir vaka haline gelmesini iletişim kopukluğu olarak görüyorum. Endüstri ve teknoloji gelişimlerinin hızla yayıldığı cep telefonu, televizyon ve internet kullanımının artması maalesef yalnızlığımızı olumsuz yönde tetikliyor.

İnsan, doğası gereği sosyal bir varlıktır ve her çağda iletişimin yollarını bulmuştur. Birlikte yaşamayı bilmiş, icatlar ve keşifler ile çok yol kat etmiştir. Modernleşme ve medeniyet adına bugün hayli iyi bir durumdayız.

Modern yaşam bizi yalnızlaştırdı.

Birbirimizi dinlemeden, komut vererek hükmediyoruz. Saygı duymuyoruz. Sevmiyoruz...

Konfüçyüs'ün en sevdiğim ve uygulamaya çalıştığım felsefesini sizlerle paylaşmak istiyorum:

"İnsanları geçimsiz yapan sevgisizliktir.

Birbirine düşman eden iletişimsizliktir.

Güzelden yana ne varsa yok eden

Herkesin birbirinden esirgediği ilgisizliktir..."

Bu düşünce, iletişimin ilkelerini özetliyor bize. İletişimde saygı, empati, dinleme, kabullenme, onay, destek, sözün ve beden dilinin doğru kullanılması, davranışlarımızın duygulara yansıması; toplum ve sosyal ilişkilerimizi pozitif yönde etkiler ve sağlamlaştırır.

İletişim bir sanattır. Duygu, düşünce ve davranışlarımızın paylaşımıdır. Esasında bizim kimliğimiz ve kişiliğimizdir.

İletişimi kavradığımızda ve uyguladığımızda toplumsal bütünlüğü, toplumsal refahı, toplumsal barışı, toplumsal huzur ve mutluluğu sağlamış olacağız.

Ruhumuzun huzura, bedenimizin sağlığa ihtiyacı var. Sevmeye sevilmeye paylaşmaya ihtiyacı var. Birlikte yaşamaya ihtiyacı var.

Sevgili dostlar...

Kainat ve insan sevgi ile yaratılmış. Duygu ve düşünce insana öz bir davranıştır. Akıl mekanizması ile donatılmış bu yüce varlık, insan olma şuuruna sevgi ile varır. Sevmek çok üstün bir davranış, bütün kapıları açan bir anahtardır.

"Sevgiden acılar tatlılaşır; sevgi yüzünden bakırlar altın olur, sevgi yüzünden tortular durulur, arınır. Sevgiden dertler şifa bulur, sevgi yüzünden padişah kul kesilir..." demiş Lev Tolstoy...

İnsan sevmeye çok yakışır. Sevgi bizi birbirimize bağlar. Gelin sevgiden halkalar oluşturalım; insanlık adına... Geleceğimiz adına... Ben sevmeyi seviyorum.